Did it move…???

Als God aan het werk is blijft het altijd enorm genieten van de kracht waarmee dat gepaard gaat. Tijdens een kerkdienst, in de lokale gemeente die we bezoeken, werd tijdens de aanbidding gevraagd om voor elkaar te bidden. Specifiek voor heling van datgene wat genezing nodig had in je leven. Terwijl ik mij bezighield met het regelen van het geluid deze kerkdienst legde Ondřej, een jongeman uit de gemeente, zijn hand op mijn schouder. In wat gebrekkig Engels sprak hij een gebed uit over mijn leven. Hij sloot het gebed af met een compliment; “The sound is really good today, thank you.” Ik reageerde met wat sarcasme en vroeg hem of hij het zeker wist. De perfectionist in mij is zelden te tevreden als het op geluidstechniek aan komt. Ik besloot het geluid even te laten voor wat het was en vroeg Ondřej of hij fysieke genezing nodig had. Met wat verbaasde ogen keek hij mij aan, alsof hij dacht “hoe weet jij dat?”. Hij gaf aan dat de spieren rond zijn linkerknie voor pijn zorgden. De exacte oorzaak van de pijn is mij nog altijd onduidelijk terwijl ik dit opschrijf, maar waar het om gaat is wat er vervolgens gebeurde.

Ik hurkte en legde mijn handen om de linkerknie van Ondřej. Terwijl ik dit deed gaf ik aan dat we dan maar moesten bidden dat deze pijn en last weg zou gaan in de naam van Jezus. Ik sprak een kort gebed uit voor genezing van de knie en alle spieren daaromheen. Plotseling voelde ik met mijn linkerhand, die op de linker knieschijf lag, dat de knieschijf kort een paar keer heen en weer bewoog. Ik vroeg aan Ondřej of hij dat ook voelde. “Yes, I feel a warm glow in my knee”. Ik reageerde door te zeggen dat dat niet was wat ik bedoelde en vroeg hem of hij zijn knieschijf had bewogen tijdens het gebed. “No, no I did nothing, did it move?”

Jazeker bewoog het ik voelde het toch echt op en neer gaan in mijn hand. Enigszins zelf verbaasd over wat er zojuist gebeurd was, vroeg ik hem zijn been is uit te proberen. Ondřej vertelde dat hij er altijd veel last van had als hij een trap op of af liep. Hij besloot het op de trap in het gebouw eens uit te proberen. Terwijl de kerkdienst doorging kwam Ondřej na enkele minuten al lachend terug. Deze keer had hij verbazing in zijn ogen terwijl hij uitriep dat hij geen pijn meer had. Het voelde allemaal weer zoals het hoort. Terwijl ik halleluja riep gooide Ondřej zijn handen in de lucht en dankte hij God.  Wat een kracht zit er toch in de naam van Jezus, halleluja!!